Yanlışlar Bazen En Doğrusudur!

Hayatta hepimizin olmuştur 'keşke'leri, 'neden böyle oldu'ları... Hep bir olumsuzluk gibi gelirler hatırlandıkça...

Ben düşünüyorum da, geçmişimde beni üzmüş, içimi acıtmış çoğu şey -hala acıtıyor olanlar bile-, bir yanımı hep mutlu kılmış böyle olduğu için... Çünkü bu olumsuz, yanlış olduğunu düşündüğüm durumlar, benim hep daha doğruyu bulmamı sağlamış. Hatta bir süre sonra 'keşke'ler yerini 'iyi ki'lere bırakır olmuş...

Geçenlerde bir yazıda okumuştum, 'teşekkür ederim hayatıma girip bana zarar vermeye çalışmış, kötülük yapmış herkese; bana daha azimli, daha güçlü olabilmeyi öğrettikleri için' şeklinde... Okuduğumda mutlu oldum, bu şekilde düşünen, düşünmek isteyen tek kişi ben değilmişim diye! Çünkü hayatın anlamını anlamlı kılabilmek için insan duymak istiyor bazen bu tür sözleri. Yoksa oksijen almamız gerekmese dibe dalmak ne kadar kolaydır, değil mi? Sorun şu ki, en dibe daldığınızda farkederseniz almanız gereken bir hava olduğunu, o zaman iş işten geçmiş olabilir. O yüzdendir ki, suyun yüzeyine yakın durmak en iyisi, arada dalsak, suyun altında olmaktan zevk alır olsak da. Çünkü çok uzun sürmeyecektir derin bir nefes alma isteğimiz ve tekrar suyun yüzeyine çıkma arzumuz.

Bu yüzden, boğulmaya başlamadan önce yukarı çıkmak gerek. Hatta, derin suları keyifli hale getirebilmek bile mümkün atmosferle bağımızı koparmazsak eğer...

Neden mi yazıyorum tüm bunları? Çünkü arada benim de okuyup hatırlamam gereken düşünceler bunlar... İnsan hep o ilk anda, suyun altına girdiğinde dışarda bir gökyüzü, güneş olduğunu unutuyor, dalıyor gidiyor...

Oysa, mutluluk başka bir yerde, başka bir etkende değil ki?.. Gerçek mutluluk tam da Cem Yılmaz'ın dediği gibi aslında:  'İçimizde'!!! =)