Sonat Bağcan'dan Yıllar Sonra Dopdolu ve Aşk Dolu Dönüş! @RÖPORTAJ

Yine bir Gökçen Gökyer Blog’da röportaj günü ve ben yine çok özel bir insanla tanışma şerefine nail oldum. Dev Bağcan ailesinden Sevgili Sonat Bağcan ile çok keyifli bir röportaj gerçekleştirdik.

Üstelik bu sefer çok daha keyifli bir ortam yakalayarak, tam bir kahve sohbeti yaşadık yağmurlu Ankara akşamında.

📢 GÖKÇEN GÖKYER BLOG'da müzik dolu yepyeni bir röportaj var! 🎤🎶 Fragmani izlemek icin buraya👆röportaji okumak icinse daha sonra suraya 👉 gokcengokyer.blogspot.com bekliyoruzz @sonatbagcan @sonatbagcan_fanclub 😀 #röportaj #interview #muzik #music #bagcan #sonatbagcan #blog #blogger #gokcengokyerblog #goodnight #iyigeceler #gutenacht #kahve #kahvemolasi #coffeeoclock #sanat #sanatci #sarki #song #album #yenialbum

Gökçen Gökyer (@gokcengokyer)'in paylaştığı bir gönderi (Şub 22, 2018 at 11:05öö PST)

Hem aynı şehirde yaşıyor olmamız, hem de Aurora Sports’tan (Tık Tık) spor arkadaşı olmamız (ki bunu Maryana vesilesiyle öğrenmiş oldum), röportajı aceleye gelmeden, tüm yeni albüm yoğunluğunu atlattıktan sonra keyifle gerçekleştirmemize olanak sağladı.

İyi ki de öyle olmuş. Saatlerin nasıl geçtiğini anlamadığımız, kaydı kapattıktan sonra da uzunca bir süre lafımızı sonlandıramadığımız çok hoş bir buluşma oldu. Hem çok naif, hem çok samimi, hem de oldukça dolu biri olması ile uzunca süredir yaşadığım kültürel boşluktan sonra (Tık Tık) ruhuma çok iyi geldi açıkçası.

Lafı fazla uzatmıyorum, kahveleriniz hazırsa buyurun sohbetimize başlayalım!

G.G. 90’lı (96) yıllarda çıkış yaptıktan sonra albüm epey geç geldi. Neden ara verdiniz? 90’larda Türkiye’de müzik sektörü yeni gelişmekte olduğu için çıkış yapan sanatçılar daha kıymetliydi aslında, o popülariteden neden geri çektiniz kendinizi?

S.B. Aslında birkaç radyo programına katıldığımda programcılar benim şarkılarımın hepsini ezbere biliyorlardı ve başucu cd’si olduğunu söylediler ve hatta o zamanlar şarkılarımla ve yaşamımla ilgili anlattığım şeyleri hatırlıyorlardı. Ben bunun farkında değildim. Aslında “Nereye Gidiyorsun” şarkısı çok popüler olmuş ve ben bunun yeni farkına varıyorum. O zamanlar için şöyle bir şeydi, çok aradığımı bulamadım sanki. Bir de, hani hayat gücü denilen bir şey var ya, muhtemelen hayatı da çok bilmiyordum. Kendimi güçsüz hissetmiş olabilirim. Bir de üstüne aşık oldum, kocamı buldum ve geri dönüş yaptım Ankara’ya. (Tamam, şimdi cevabı aldım diyorum, gülüyoruz.) Ama şöyle de değildi, kocam ‘müzik yapamazsın’ gibi bir şey de demedi ve her zaman bana destek vermiştir. Ben çektim kendimi. Ama o sırada hayatımda yine de müzik vardı, arada küçük konserler veriyordum, kardeşlerimle de bir şeyler yapıyorduk, örneğin küçük kardeşimle mantra müziği yapıyorduk. (Bu konuyla ilgili de az sonra sorum olacak diye not düşüyorum.) Geride kalmadım ama çok görünürde değildim.

G.G. Beklentimi karşılamayan dediğiniz durum ne açıdan?

S.B. Sektörle ilgili aslında. O zaman şimdiki gibi değildi. Şimdi istediğin zaman bir ürün yaratıyorsun ve internet ortamına koyuyorsun, özgürsün. Ama o zamanlar sistemin içindeyken, o sisteme uygun şeyler isteniyordu senden. Benim yaptığım şey öyle ya da böyle sisteme uygun bir şey değildi. (Ne açıdan diye merak ediyorum, açıklıyor…) Mesela, babamın beste ve sözlerini seslendirdim, “yarın çok güzel olmalıyım anne” diye bir şarkım vardı. Orada anlatılan şey bir genç kızın ilk aşkını yaşaması ve anne-babayla bunu paylaşamaması. Şimdi paylaşılabiliyor. Bu gibi şeylerden bahsediyorduk, biraz sistemin dışında bir albümdü. Yine de özgürdüm ve şanslıydım, halam Selda Bağcan’ın yapım şirketinden çıkardım albümümü. Ama katıldığım televizyon programları, röportajlar vb seni başka bir yöne yönlendiriyor ve ben kendimi orada özgür hissetmedim. Herhalde öyle bir şeydi.

G.G. Müziğe ara verdiğiniz yıllarda yaşadığınız bir nevi içsel yolculuk var ve bunun vesilesiyle ortaya çıkmış bir ninni albümü… Bu süreci anlatabilir misiniz nasıl gelişti?

S.B. Belki de özgürce yaratamadığım için, bu farkına varmaksızın sende bir huzursuzluk ve mutsuzluk yaratıyor-muş. -Muş çünkü bunu yaşamın içerisindeyken fark etmiyorsun. Evlatlarım; iki oğlum da büyüdükten sonra bir boşluk yaşadım. Annelikle ilgili çocukların sana ihtiyaç duyduğu dönem içerisinde evet, ama o onların artık sana ihtiyacı olmadığı dönemdi işte o soru başlıyor. Bu boşluk da “bu yaşamdaki yerim nedir?” sorusuna götürüyor. Yani ben niye geldim? Buradaki görevim, benim yapmam gereken bir şey var mı? O sorgulama sırasında ben yogayla tanıştım. Yoga yapmaya başlayınca bu sorular daha da netleşti. Yoga hayat penceremi değiştirdi. O sorulara net cevaplar bulmaya başladım. Ninni albümü de benim hiç tasarladığım bir şey değildi. Geçmişte bana ‘ninni albümü yapacaksın’ deseler gülerek bakardım. Ama bir yoga hocamın çocuğu oldu. Amerika’da yaşıyordu o zamanlar. Ona bir hediye göndermek istedim ve bir ninni çıktı. (Bu arada sesiniz çok yakışmış ninniye diye ekliyorum.) Ben de daha alto, tok bir sesim olsun isterdim ama yumuşak bir sesim var, bu ses niye bana emanet edilmiş derdim, meğer ninniler içinmiş. Yani aslında, bu sesin frekansı ninniler için’e geldi konu. Hayatım boyunca da bilgi topladım yogadan, kendi mesleğim diş hekimliğinden, Yeditepe Üniversitesi’nden aldığım bilinçli hipnoz tekniklerinden, bir sürü okuduğum kitaplardan, aldığım eğitimlerden. Tüm bunların sonucunda da bilinçaltımın annemin karnındayken bile nasıl kayıt yaptığıyla ilgili bilgilenince ve kültürümüzde de “aman çocuğum dur, hızlı koşma düşersin” diye kültürün içinde koşmayan bireyler yarattığımızı, yerinde sayan bireyler yarattığımızı fark edince – kendim de dâhil olmak üzere – içimizdeki çocuklara ve çocukların bilinçaltlarına onları özgür bireyler olduklarını farkına vardıracak sözlerle ninniler, besteler kendiliğinden geldi. Öyle çıktı ninni albümü. “Sen özgür ruh, sen güçlü ruh, huzur, barış sendedir”, “dene, yanılsan da vazgeçme basamak taşların onlar, seni sen yapacak onlar”. (Hafifçe mırıldanıyor o yumuşacık sesiyle, alkışlıyorum ister istemez bu küçük kupleyi söylediğinde) Melodileri de tasarlamadım kendisi geldi. Sözlerin ikisi kardeşim Seda’ya ait, gerisi bana ait. Seneler boyunca da dinlenilecek bir albüm oldu.

G.G. “Müziğin bedendeki hücrelere verdiği şifa” demişsiniz. Bir nevi “müzik ruhun gıdasıdır” tadında bir yorum mu, yoksa ruhsal tedavi yöntemlerine yeni bir bakış açısı mı kastettiğiniz?

S.B. Müzik zaten bir frekans. En azından kendimizden bakalım, bazen bir şey dinliyoruz birden moralimiz düşüyor. Bunu bizi düşürecek bir müzikle mi, yükseltecek müzikle dinleyerek mi yapılandırabiliriz bedenimizi? Seni düşürecek müziği dinleme demiyorum. Çünkü bazen hüzne de ihtiyacımız oluyor. Ama hüznü çok düşüren değil de, kendi içsel farkındalığına götürecek bir hüznün olması gerekiyor. Bir de %70’in su, Japon bilim adamı Dr. Masaru Emoto’nun bir çalışmasında suya sözcükler söyleniyor ve kristalize yapısı mikroskobik olarak inceleniyor. Kötü söz söylenmiş ya da yapıştırılmış su kristallarinde karışık kristalleşme olurken, güzel sözlerin söylendiği ya da yapıştırıldığı su kristallerinde daha düzgün kristalleşme oluyor. Bunun bilimsel olarak da bir kanıtı var en azından. Dolayısıyla müzik bir şifa.

G.G. Yeni albümünüzden bahsedelim bir de. Hem yeni şarkılar var hem de 90’lı yıllardaki şarkınızın cover’ı. İlginç bir hikâyesi var demiştiniz buluştuğumuzda?

S.B. Bir gün halam (Selda Bağcan) Ankara’ya konsere geldi, ertesi gün bizde yemek yiyoruz. Dedi ki bana ‘senin bu albümün çok güzel bir albümdü, o zaman doğan çocuklar şimdi 20’li yaşlarında ve bu albümden haberleri yok ben buna çıkaracağım’. ‘Aman hala boşver’ dedim. ‘Hayır getir sırayı yapacağım’ dedi ve yaptı kendisi. Ondan sonra da, ‘bana bir fotoğraf çektir sen’ dedi. Ben de tamam dedim ama ciddiye almadım. Ondan sonra da gerçekten aşkı anlatmak istedim. Yani dünya bir aşk olsa nasıl olabilir? Ve yaratana âşık olsak ve yaratana aşk olsak, nasıl olabilir? Bunu son derece sade sözlerle ve saf bir şekilde anlatmak istedim. Bu Yunanca bir eser aslında ve ben bu esere takıldım. Yine aynı şekilde gittim bahçeye, kâğıdı kalemi aldım, sözleri yazdım kalktım. Sonra halama, ‘o zaman yeni bir şarkı koyalım’ dedim ve bu “Nefesim Senle”yi çalıştım. Sonra halam dedi ki, ‘sen benim söylediğim “O Günler” şarkısını çok güzel söylersin, bunu da koyalım’. ‘Hayır halacım koymayalım’ dedim, ‘hayır konacak’ dedi. (Gülüyoruz) Onu da koyduk ve hiç aklımda olmayan bir şekilde “Nefesim Senle” albümü çıktı. Yeni ve eskinin harmanlandığı bir albüm oldu.

G.G. İlk klip de bu şarkıya geldi…

S.B. Klibim çok güzel oldu. Cem Hamdi Kaya’yla buluştuk. Onunla Instagram aracılığıyla tanıştık. Menajerim ve sosyal medya yöneticim Özge Şengül önerdi. Çalışmalarına baktım ve ruhu çok hoşuma gitti. Sonra buluştuk ve Eylül ayında Ağva’da 8-9 kişilik ekiple günün nasıl geçtiğini anlamadığımız muhteşem bir klip çekimi yaptık. Öğlen yemek yemeyi unuttuk. Sonra, gelinliğimi giydim klipte (şaşırıyorum, açıklıyor) Beyaz bir kıyafet bulamıyordum, orda aklıma geldi ve denediğimde hala içine girebildiğimi görünce onu giymek istedim. (Aslında albümün de mantığına uymuş, geçmiş ve bugünü harmanladığı için gelinliği kullanmak da bir nevi tematik olarak uymuş, diye yorumluyorum, bu fikri çok seviyor ve onaylıyor) Sen söyleyince giydiğim her kıyafet bir anı ve üzerine yeni bir şey ekleyerek kullandım, bir tane giydiğim kıyafet de yeni. Geçmişle bugünü harmanlamışım farkında olmadan.

G.G. “Nereye Gidiyorsun?” şarkısına da klip gelecek mi tekrar?

S.B. Armagedon Türk, Orkun Tunç ile çektik. Onunla buluşmamız da çok ilginç oldu. Ben bu albümde bir niyet koydum ve niyetime uygun insanlarla bir anda buluştuk. PR için görüşme yaparken İstanbul’da Ada Stüdyosu’nda kayıt yaptığım yerde Orkun’dan bahsettiler ve aradım, anlaştık. Sonra görüştüğüm kişiler akşam eve gidiyorlar ayrı ayrı, meğer onlar sevgiliymiş. Yine aşk yani. Remix de çok içime sinen bir çalışma oldu. Ankara’da Siyah Beyaz Sanat Galerisi bize sponsor oldu ve orada sergisi bulunan İtalyan sanatçı kullanmamıza izin verdi ve klibimizi çektik. Her şey hazır bir, bir buçuk ay sonra inşallah yayına girecek.

Ankaralı kişilerle çalıştım aslında tüm albümü çıkarırken. Tüm hazırlığımızı da Ankara’da yaptık.

G.G. Halanız Selda Bağcan, kız kardeşiniz Serenad Bağcan, babanız Savaş Bağcan, Amcanız Sezer Bağcan… Yeni albümünüzde özellikle herkesin bir katkısı olmuş. Bu süreçler nasıl ilerliyor müzik hayatınızda. Yeni bir projeye başlarken talep mi götürüyorsunuz, yoksa onlardan mı talep geliyor, nasıl bir ortaklık oluyor? 

S.B. Amcalarım, Sezer Bağcan, Serter Bağcan, halam Selda Bağcan, babam Savaş Bağcan… Şimdi Gökçen’cim bunlar çok leb-i derya insanlar, çok başka kafalar. Onların her zaman eserleri var, her zaman yaratıyorlar aslında. Biz o yaratımların içinden seçiyoruz. Mesela kardeşim Serenad şimdi albüm yapıyor ve babamın yıllar önce yaptığı şarkılarından seçerek seslendiriyor. Ama mesela Sezer Amcam da istediğimiz zaman bizim için beste yapıyor, yani karışık oluyor. Kendi besteleri var, bize isteyince bize de yapıyorlar, biz kendimiz de yapıyoruz. (Çok ekonomikmiş diye gülüyorum, onaylıyor.) Yunanca parçanın telif hakkını alırken ne kadar ekonomik olduğunu anladım. (Gülüyoruz yine)

G.G. Ailenin ortak yanı müzik olsa da her birinizin farklı bir tarzı var. Selda Bağcan daha çok Türk Halk Müziği ve Anadolu Rock, kardeşiniz Serenad Bağcan daha çok batı müziği,  Seda Bağcan ise Mantra müziğin ülkemizdeki temsilcisi ve siz de daha çok pop alanındasınız. Bu yönlenme, bu çeşitlilik nasıl oldu?

S.B. İlk albümü büyüklerimden sonra çıkaran benim aslında. Serenad’ın hikayesi de değişiktir. Devlet Çok Sesli Korosu sanatçısıydı ve bir gün Nazım Hikmet Oratoryosu’nda solistin geç kalmasıyla şef diyor ki, bizden birisi var gelsin söylesin. Fazıl (Say) da dinliyor ve çok beğeniyor. Ondan sonra ‘Metin Altıok için bir eser var seslendirir misin?’ diyor, Serenad gidiyor ve eseri seslendirirken, Fazıl ‘neden biz bir albüm yapmıyoruz?’ diyor ve böylece albüm yapıyorlar. Çok hızlı gelişti. Seda da Almanya’da yaşıyordu ve yogayla ilgili çalışmalar yaparken mantralarla karşılaşıyor ve onu çok etkiliyor. Sonra bu mantraları bizim melodilerimize uygun nasıl yapabilirim derken bu albümü çıkarmaya karar veriyor. Seda bu albümü çıkarmaya karar verdiği zaman –bu arada Türkiye’nin ilk mantra müzikçisi- biz aile olarak çok dalga geçtik. Bizim ailenin de böyle bir tarafı var. Geçen halam da söyledi, ‘size laf geçiremiyorum, burnunuzun dikine gidiyorsunuz’ diye. Öyleyiz gerçekten. Albümünü çıkardı ve geçen sene Grammy Müzik Ödülleri’ne New Age tarzında aday adayı oldu. Gitarro şirketiyle çalışıyor ve onlar Seda’yı önerdiler. (Böyle konuların gündeme fazla gelememiş olması ne kadar üzücü bir durum ülkemizde diyorum, katılıyor) Buradan da hayat bizi bir şekilde başka başka yönlere götürdü. Ama şu var, biz iki senedir arada konserler veriyoruz ve acayip bir şey çıkıyor bizden. (Mesut Yar’ın programına katıldıklarında dinlediğimi ve ne kadar uyumlu olduklarını düşündüğümü söylüyorum) Gökkuşağı gibi hepimizden bir şeyler çıktı. Bakalım, halamla da bir şeyler yapabiliriz, sürprizli projelerimiz de var. Önümüzdeki sene Serenad’ın albümün çıkmasını bekliyoruz.

G.G. Gökçen Gökyer Blog takipçilerine iletmemi istediğiniz mesajınız var mı?

S.B. Hayatı aşkla yaşıyorlar mı? Hayatları doyumlu mu? Ve hayat onlar için anlamlı mı? Bu soruları sormalarını isterim kendilerine. Eğer bunları hayatlarında hissetmiyorlarsa, bunun için bir çaba göstermelerini isterim. Böyle bir şey demek geldi içimden. Gökçen’i de takip edin büyülü bir kadın, derim. (Utanarak teşekkür ediyorum, üsteliyor.) Bunu gerçekten söylüyorum, çok ince noktaları görünmeyen noktaları alanın okuyor ve gösteriyor. Çok güzeldi gerçekten, teşekkür ediyorum.

Sevgili Sonat Bağcan'a tekrar çok teşekkür ediyor, röportajımızı söz verdiğim üzere yepyeni albümü "Nefesim Senle"nin aynı zamanda ismini aldığı parçası ile noktalıyorum.

Çok Sevgiler!