O Kadar Bıktım.

O kadar bıktım ki her kafadan bir ses çıkmasından.

O kadar sıkıldım ki herkesin gönlüne göre davranmaktan, herkesin istediği gibi davranmaya çalışmaktan, istemediğim zamanlarda bile yüzüme gülümseme yaymaktan.

O kadar herkes benmerkezci ki üstelik, o derece bıktım herkesin biçtiği rolde oynamaktan.

O kadar bunaldım ki, o daracık zihniyetlerdeki minicik akılların fikirlerine göre uyacağım kararların alınmasından.

O kadar bıktım ki, herkesin ne düşündüğünden, kimin 5 dk sonra ne hissedeceğinden, mutsuz olup olmayacağından..

O kadar bıktım ki her zihniyetin farklı olmasından, her biri ile aynı sınırlarda olmaktan..

O kadar bıktım ki anlamsız değer yargılarından, gündeme engel olamamaktan..

O kadar sıkıldım ki herkesin alışkanlıklarına göre kendi alışkanlıklarımı yok saymaktan..

Ve o kadar bıktım ki herkesi anlamaya, her nabza göre şerbet tutturmaya çalışmaktan..

Sırf bu yüzden sabrım yok, takatim yok ve mantığım yok herkesle her zaman bir arada olmaktan.

Gittiğim her yerdeki herkes orada kalsın, yaşadığım yerdeki herkes olduğu yerde dursun, gideceğim tüm şehirlerdeki tüm insanlar normal hayatlarında yaşasın.. Ben sadece her gittiğim yerde bir başka yüz, bir başka tanıdık bulayım ve döndüğüm her yerdeki insanlar beni bulunduğu yerde karşılasın bu yüzden.

Sadece giden, değişen ben olayım, başkaları benim için farklılaşsın.

Biraz da başkaları benim ne düşüneceğimi, benim nasıl hissedeceğimi umursasın.

Biraz da insanlar kendi dar görüşlerini benim için aşmaya çalışsın.

Biraz da insanlar benim istediğim gibi yaşasın.

Yeter ki o ben olmayayım.

Zira, o kadar bıktım.