"İmkansız" diye Birşey Yoktur, ya da Hayat "Mucize"lerle Doludur

Bazen bir şeyi çok istersin, ama olmasına ihtimal bile vermezsin. Sonra bir bakarsın hayat sana yolunu öyle bir yapmış ki, hiç ummadığın anda o istediğin şey kucağına gelmiş. Bazen de "olmaması için hiç bir sebep yok" deyip adım atarsın ilerlemek üzere, sonra bir fark edersin ki olmasını beklediğin şeyle aranda uçurumlar varmış meğer...

İşin ilginç yanı da, sen tam uçurumu görüp arkanı dönersin başka bir yol bulmak üzere, tam o anda gelir önüne köprü kurarlar gel uçurumu geç diye... Ama sen o yoldan vazgeçmişsindir bir kere, cazip değildir o güzergah artık gözünde...

İnsan arada durup düşünüyor, herşey olması gerektiği gibi ilerlediği için mi hayat sürekli olmasını beklediğin ve istediğin şeylerin kimisine engeller koyarken, kimisini üzerine zembille indiriyor? Yoksa aslında her şey kişinin kendi elinde de, istediği şey için yeteri kadar çaba sarfetmiyor veya hemen teslim mi oluyor en ufak engebede?

"Keşke"ler "iyi ki" oluyor bir gün çoğu zaman kabul, ama "keşke" süreçleri insanı ne kadar yıpratıyor, bundan haberi var mı acaba evrenin ? Merak ediyorum arada...