Farkındalıklarımızın Ne Kadar Farkındayız?

Psikodrama kursumun son dersinde bir armağan verilmişti bana: "Farkındalık"...

Onun içeriği başkaydı tabi.. Daha kişiseldi.. Daha içseldi.. Ama o gün bugündür sık kullanmaya başladığım bir hediye olarak belirledim kendisini..

Önemliydi zira.. Emeğinin, başarısının, değerlerinin, yapabildiklerinin ve yapabileceklerinin farkında olmalıydı insan.. Gelişmek ve hakkını verebilmek için gerekliydi..

Ben bu durumu daha da derinleştirir oldum ne var ki son zamanlarda.. Hatalarının, yanlışlarının, var olan haklarının, olması gereken standartlarının, yaşam amacının ve birey olmasının da farkında olmalıydı insan... Belki de temel olarak bunları bilmeliydi en başından..

Vatandaş olmanın bilincinde olmalıydı.. Haklarını bilmeli, ihlal edilmesine müsaade etmemeliydi..

Bireysel çıkarın, aslında bütünde ne kadar büyük çatırtılar oluşturabileceğini ve bunun yine bumerang misali ona geri dönebileceğini bilmeliydi..

At gözlüklerini çıkarmalıydı artık bir an evvel.. Sadece atacağı bir diğer adım mesafesinden çıkarmalıydı görüşünü, bilmeliydi dünyanın aslında ne kadar büyük, ufuktaki çizgiden sonrasının ne kadar engin olduğunu..

Cehalete boyun eğmemeliydi hiçbir zaman.. Aklı, mantığı ve vicdanı hep birlikte yürütmeliydi... Kirletmemeliydi ne kendisini ne de çevresindekileri hiçbir zaman...

Göz göre göre yanlışı kabul etmemeliydi, sadece o anda ve o günde kalacağını düşünerek.. Yarınların bugünden çok daha uzun süreceğini ve geri dönüşünün çok daha büyük yanlışlar getireceğini idrak etmeliydi..

Dürüst olmalıydı.. Kandırmamalıydı kimseyi, en çok da kendisini...

Kötülükle yaşamaktan vazgeçmeliydi.. Bencil olmaktan, hastalıklı düşüncelerden ve hep diğerini aşağı çekerek yükselmiş görünmeye çalışmaktan vazgeçmeliydi.. İyilikle, temiz düşüncelerle ve bireysel azimle kendisi zaten yükselecekti eğer farkedebilseydi..

Ve özgür olabilmeliydi.. Tutsaklıktan, önce düşünce olarak kurtulabilmeli, evrensel çıkarların, evrensel başarıların, insaniyet namında ilerlemenin o kişideki en büyük başarı olacağını artık er ya da geç öğrenmeliydi..

Kimsenin kimseye mantık dışı, tutarsızca ve umarsızca kısıtlama getirmesine hakkı yoktu.. Gelişmek istemeyen, sığ düşüncelerde boğulmak isteyenler, okyanuslara yelken açmaya hazırlananlardan uzak durmayı ve en azından onlara engel olmaması gerektiğini bilmeliydi..